Strona zeszwedczona

Jest środek nocy. Po wielu dniach i nocach pracy strona ZebraZone.se funkcjonuje po szwedzku. Piszę o tym, żeby się nikt nie przestraszył, że nic się nie da zrozumieć.
Póki co musi tak być. Nie da rady inaczej. Jestem zbyt zmęczona by się cieszyć, ale powód do radości jest! Jest Medytujący Kucharz!
I jest szansa, by spróbować mojego jadła wegetariańskiego i wegańskiego od 17 października, w Sztokholmie. Szczegóły na stronie .

Pięknie dziękuje tym z Was, które mi tak serdecznie życzyły powodzenia w nowych przedsięwzięciach. To bardzo podnosi na duchu w chwilach zwątpienia. Które za każdym zakrętem się czają. Wielkie dzięki i do przeczytania Miłe Kobiety! :-*

Bez względu na to, co się dzieje, zawsze dawaj sobie spokój! Umowa? :-*
/Twoja Kasia <3

Po prostu bosko!

W bycie człowiekiem wpisana jest niedoskonałość. Kruchość. Siła. Ciekawość. Przekraczanie granic. Gubienie się i odnajdowanie.
Nie wiem, co dziś statystyczny polski maluch dostaje do ręki jako źródło pierwszych informacji o swoim pochodzeniu. Ja przeglądałam z otwarta buzią ilustrowaną Biblię dla Najmłodszych. Dziesiątki, setki razy ten sam wątek:
Człowiek piękny i bez skazy, stworzony na BOSKIE podobieństwo, mógł mieć dobrze i żyć w raju. Przez swoją niezdrową ciekawość spieprzył całej ludzkości niekończące się super wakacje all inclusive.
Konkluzje: zły, głupi człowiek, niewdzięczny. No no no! Wstydź się! Zakryj szybko siusiaka listkiem. Od tej chwili jesteś niegodny. Skazany na wieczną mękę, życie w grzechu, niekończące się szukanie siebie i poczucie bycia niewystarczająco dobrym. Nieboskim. A ludzkim.

Rozmyślania.

Rozmyślania.

Im dłużej rozmyślam nad zakończeniem tego tekstu tym większy czuję dyskomfort. Bo zaczęłam go pisać zastanawiając nad tym, po co w człowieku jest ambicja.
I wyszło mi na to, że być może jest tak, że nadal próbujemy udowodnić  k o m u ś , że ten cholerny raj utracony i tak nam się należy! Bo mamy  b o s k i e  ambicje.

Kto jeszcze wychował się na powiedzeniu, że ciekawość, to pierwszy stopień do piekła?
Chcieliśmy sobie zrobić raj na ziemi. Słuchając wiadomości zdaje się, że bliżej nam jednak do piekła niż do nieba.
Czy to rzeczywiście przez ciekawość? Czy może przez to, że daliśmy się wmanewrować w myślenie, że człowiek jest słaby i niewystarczający? Że jest  t y l k o  człowiekiem, i że jest skazany na wieczną udrękę udowadniania, że stać go na więcej.

Takie denerwujące myśli na początek weekendu.
Masz zdanie? Podziel się!
Jestem strasznie ciekawa o_o

Udanego weekendu i pamiętaj:

Daj sobie spokój!

/Kasia

historia pewnego tatuażu

Tatuaż to trochę więcej niż makijaż. Chociaż jak wszystko obecnie, nawet i on stał się mniej ostateczny i nieodwracalny. Bo przecież lasery są, wszystko można usunąć i ciało będzie jak nowe.
Kiedyś wymagał więcej odwagi i był trochę cool. Nadawał status. Więźniom i marynarzom.

Ale nie ma co ukrywać. Trochę odwagi wymaga od zwykłej biurwy, żeby wejść do jaskini czaszek, głośnej muzyki i zapachu kadzidełek. I żeby tylko dało się zakryć ubraniem w pracy. Ale na wakacjach może być widać. Nawet chętnie.
Spodobała mi się riposta pewnej starszej pani, która tatuuje się nagminnie i raczej impulsywnie, na pytanie “no ale przecież one Ci zostaną na zawsze!”.

Tak, tatuaże może i są permanentne, ale moje ciało nie.

Dziękuję. Nie mam więcej pytań!

O żeszty, jak my się strasznie boimy nieodwracalności. Boimy się o swoje zdrowie i w miarę spokojny tryb życia. Żeby tylko nie zmieniło się na gorsze, żeby tylko było po staremu. A taki tatuaż to jak chwilowa zabawa w Boga. Może dać chociaż pozorne poczucie kontroli.

Także przyszedł czas i na mnie. Myślałam lata, czekałam na odpowiedni stan umysłu, na objawienie jakieś. I pojawiło się w jednej chwili. Tatuaż idealny. Potrzebny dosłownie. Konieczność! Może Ci się obiło o uszy, że prowadzę od lat przepychanki z ego. Kiedyś obcy człowiek nazwał mnie drama queen! Tak prosto z mostu, na sali wykładowej, na uniwersytecie! Rozumiesz???
Tak więc siedzę i czytam pewnego słonecznego dnia pewną mądrą książkę. I w końcu – PANG! – dociera do mnie: NO EGO. NO DRAMA.

No i stało się. Kilka dni później jestem dumną posiadaczką tego oto tatuażu:

No ego. No drama.

No ego. No drama.

Na nadgarstku, żeby przypominał. Bo po to w końcu jest. Plus, ważna rzecz: jest DLA MNIE, a nie dla widowni jakiejś!
Ale ale.  Po kilku dniach zaczyna mnie dręczyć długość jednej laseczki i wypukłość pewnego brzuszka. No nie równe! Jak nic! Ja cię pierdzielę! Trzeba reklamować!
W końcu zapłaciłam i miało być cacy. Marzenie się spełniło. Idealnie miało być!

7 liter. 4 wizyty. Prawie rok zajęło mi, żeby zrozumieć, że ROBIĘ DRAMAT!!!!

Dziś mój tatuaż, po dwóch próbach usuwania jest skurczony, miejscami słabiej widoczny, trochę nierówny. I dopiero w takiej postaci spełnia swoje pierwotne zadanie:
Przypomina, żeby nie dać się wciągnąć w gierki z ego!

Dobrego dnia!
/Kasia

p.s. Daj sobie spokój!

Brutalne przebudzenie

Zdarza Ci się czasem taki stan, że coś Ci się przytrafia w życiu i nie wiesz po co?
Prawie zawsze to jakiś syf. Jakieś nieszczęście. Bo gdy coś dobrego nam się przytrafia, to nigdy się nie zastanawiamy dlaczego. Może tylko “dlaczego tak późno?”

I ja nie mówię, że nie słusznie. Bardzo mocno wierzę w to, że każdy człowiek zasługuje na najlepsze.
Ale jest jakaś siła we wszechświecie, większa od naszego pojmowania, która rozumie, że człowiekowi nie służy “samo dobro”. Ludzie się nie rozwijają gdy wszystko się układa. Zamiast tego osiadają na mieliźnie zadowolenia i lekko – lub baaardzo – się rozleniwiają. Słabną intelektualnie. Obojętnieją na innych, i jedynym ich zmartwieniem jest jakby ten stan zadowolenia utrzymać jak najdłużej. Jakby nie dać sobie tego odebrać.
I dziwna rzecz, że zwykle to dopiero wtedy, gdy pojawiają się rozterki i wszelkie przeciwności, które prawie zupełnie nas wytrącają z równowagi społecznej, ekonomicznej, zdrowotnej… dopiero wtedy zaczyna się coś dziać pod kopułą. Dopiero wtedy, gdy nasze człowieczeństwo jest wystawiane na próbę, dopiero wtedy ROŚNIEMY. Lub stajemy się smutnym dowodem na to, że homo sapiens nie jest jednak taki do końca sapiens, czyli mądry.

Ja wiem, że uogólnianie jest nonszalanckie i prowokujące. Ale pozwalam sobie na nie, bo wiem, że KAŻDY robi najlepiej jak w danej chwili potrafi. Tak, jak jest w stanie. Gdyby każdy z nas wiedział lepiej, robiłby lepiej, podejmowałby lepsze decyzje, mniej by krzywdził samego siebie i innych.

Powód, dla którego pozwalam sobie osądzać gatunek ludzki tak surowo i bez pardonu jest taki, że większość z powyższych grzechów zaniedbania i niewiedzy popełniłam sama. Lata mi zajęło, żeby przestać się za nie obwiniać i cicho opłakiwać stracony czas. Zamieniłam to w końcu na wdzięczność za to, że nastąpiło jakieś tam brutalne przebudzenie. Że byli wokół mnie ludzie mądrzejsi, lepsi i szczodrzy ode mnie, którzy mnie nauczyli, pokazali, jak można żyć. Trzymali za rękę kiedy ja walczyłam z demonami “muszę” i “nie da się przecież inaczej”…

Konkluzja?
Jakby to ująć: Nie bądź głupi jak ja byłam? Nie popełniaj moich błędów?
A może bądź mądry i korzystaj z szans, jakie daje Ci życie, by pogłębiać swoją mądrość.

Lepiej być mądrym niż głupim, jak ja. Kiedyś.

Lepiej być mądrym niż głupim, jak ja. Kiedyś.

Tak, chyba tak! Właśnie to chciałam powiedzieć.
No i jeszcze to, co zawsze:
– Daj sobie spokój!

Dobrego tygodnia życzy Ci Kasia

NO PANIC

No i co?
Ty tam, co w panice szukasz karteczki z hasłami do służbowego komputera. Jak bardzo się boisz powrotu do pracy po wakacjach?
A Ty, co na kolanach pod stołem kuchennym zgarniasz rozdeptane płatki śniadaniowe. Jak bardzo tęsknisz za tym, żeby dzieciaki zeszły Ci z garba i wreszcie wróciły do szkoły?
A Ty, wylewający resztki rozgazowanego piwa po wczorajszym grillu. Googlowałeś już hasło “jak sprawdzić czy mam uzależnienie alkoholowe”?
A Ty z wypłowiałą, plastikową obrączką “all inclusive” na nadgarstku, co szukasz przepisów na dietę sokową i detox w trzy dni. Czujesz się na siłach stawić czoła nadchodzącej jesieni?

Mogłabym właściwie zacząć nowy sezon od kilku zdjęć i wspomnień z wakacji. Coś pięknego pokazać. Poopowiadać. Ale wiem, że wielu ciężko przeżywa koniec wakacji i urlopów. Byłam w każdej z powyższych sytuacji. Bywały lata, że we wszystkich naraz. Bo koncentrując się na wakacyjnych planach i marzeniach o chwilowej wolność całą wiosnę, łatwo przeoczyć fakt, że po wakacjach też jakoś trzeba żyć. I to jesienią. Zimą. Całą drogę aż do Gwiazdki. Dobrze wtedy pamiętać, żeby nie wpadać w panikę i żeby unikać najdalej jak się da nieskoordynowanych ruchów.
Drakońskie diety, nagłe rzucanie pracy, mordercze treningi, ostatnie remonty, zanim jeszcze zrobi się zimno i deszczowo… Pomyśl dwa razy. Oszczędź sobie. Oszczędź SIEBIE. Żeby Cię starczyło aż do Gwiazdki. I dużo, dużo dłużej.

IMG_4576

Jesień będzie piękna <3

Pamiętaj, daj sobie spokój!
/Kasia

Czas w drogę

Tydzień w Polsce dobiega końca.
Nie planowałam nic oprócz tego, co dla mnie zostało zaplanowane 🙂
Czas spędzony z Rodziną. Niezapomniane spotkania, fajne rozmowy, piękne fotografie, cenne, nieoczekiwane podarunki. Szkoła asertywności.
Spokój.
Wiele nowych doświadczeń, lekcji o sobie.
Czereśnie, agrest, słonecznik i bób…

Red berries <3

Red berries <3

Delektuję się wszystkim. Przed nami ponad 500 km na polskich drogach. Będę się starać delektować i tym 🙂
Więcej opowieści dziwnej treści już wkrótce. Nie obiecuję kiedy, bo mię to stresuje.

:-*

/Kasia

p.s. Daj sobie spokój.

A to Polska właśnie

I co tu pisać? Że w Polsce jest fajnie?
Że chciałam na ławce pod różami w Łazienkach się przespać (jak za dawnych czasów) i nie wyszło?
Odkryłam (po raz kolejny!), że jak sobie człowiek niewiadomoczego nie umani w głowie, to później wszystko dobre jest miłą niespodzianką.

Moje małe niespodzianki i radości plus kilka perełek w galerii poniżej umieszczam.
(Fotografowanie telefonem oddaje wymiar micro wszystkich doznań, bardzo mi to odpowiada.)

This slideshow requires JavaScript.

A teraz powierzam syna w ręce dziadka jego by spędzić quality time z mamą.

Dobrego dnia!

/Kasia

p.s. Daj sobie spokój!

Każdy inny jest już zajęty.

Co jakiś czas wspominam o tym, że staram się nie pisać o rzeczach, które się nie uleżały, które nie są “gotowe” do opisania. Gdybym miała czekać do zakończenia tego, co teraz tak pięknie fermentuje i nabiera smaku, usłyszelibyśmy się gdzieś na wiosnę. Trochę głupio. Piszę więc kilka mocnych słów na gorąco.

To bardzo motywujące, patrzenie na ludzi, którzy doszli dalej niż Ty. Są bardziej wykształceni, odwiedzili więcej egzotycznych krajów, mówią może wieloma językami?
A może bardziej imponuje Ci nowa kosiarka sąsiada? Lub jego kolejny, nowszy model żony?
Może pociąga Cię życie kogoś innego? Tak pięknie teraz te życia można oglądać przez dziurkę od… Instagramu. Może ktoś inny super wygląda w białych szortach, może robi wypasiony sernik (najlepiej bez sera!) albo ma odważnie podgoloną głowę? I tak człowiek siedzi w swojej ciasnej dziupli i się “inspiruje” innymi….
Nie zrozum mnie źle. Inspiracja jest nam potrzebna by się rozwijać. Na przykład obserwując odwagę innych może i my stajemy się odważniejsi. Itd.
Problem polega na tym, że wybierając nasze życiowe ścieżki, garderobę, i co tam jeszcze, za rzadko kierujemy się sobą, tym, kim JUŻ jesteśmy. Jakie mamy predyspozycje i zainteresowania a nawet fizyczne możliwości.
Myślę, że zamerykanizowana ideologia YOU CAN DO IT unieszczęśliwia miliony ludzi. Popycha ich do robienia rzeczy, które świetnie wychodzą i pasują innym lub dobrze wyglądają na CV czy na zdjęciach u evelina007becool.
Nie wspominając już o zupełnie uniwersalnej potrzebie spełniania oczekiwań innych w stosunku do nas. Ja chciałam być nauczycielką angielskiego i tłumaczem. Wylądowałam na studiach ekonomicznych. I dopiero dziś, jako 37-latka zaczynam rozumieć, kim chcę być, kiedy dorosnę. Bo dostałam dar od losu, czas, by się przyjrzeć sobie. Tej Kasi, która już na ten świat przyszła z wachlarzem predyspozycji i zainteresowań. A nie tej, którą ukształtowały opinie czy plany innych w stosunku do niej.

I nie namawiam nikogo do zakwestionowania nagle całego swojego życia, zawodowego czy prywatnego, wszystkich dotychczasowych wyborów. Namawiam, by zawsze krytycznie spoglądać na wszystko, co widzimy u innych i co nas tak “trochę pociąga”. Miej w pamięci kim jesteś, co TY lubisz, a czego TY nie znosisz zanim zawładnie Tobą chęć bycia jak ktoś inny.

Bądź sobą, każdy inny jest już zajęty.

Be yourself, everyone else is already taken.

Oscar Wilde

Proste. A takie trudne.

Ty jesteś Twoją skałą.

Ty jesteś Twoją skałą.

Spokojnego weekendu! A w prezencie piosenka:
Be yourself <3

/Kasia

Dzień yogi

Dziś 21 czerwca, Międzynarodowy Dzień Yogi.

Z tej “okazji” kilka obrazów, które przywracają mi równowagę.

This slideshow requires JavaScript.

A na koniec taka myśl:

Całe życie myślałam, że najpierw muszę być w czymś świetna, by to robić. Ale jak można stać się w czymś świetnym, jeśli się tego nie praktykuje, trenuje, nie uczy się tego?
To tak, jak z tym pacjentem, co nie poszedł do lekarza, bo był akurat chory…
Chore to jest odbieranie sobie szansy przeżycia czegoś nowego. Ze strachu.
Ot co!

Namaste.

Co Tobie przywraca równowagę?
Masz jakieś marzenia, które tlą się niespełnione pod zasłoną strachu?
Napisz. Podziel się! :-*

/Kasia

p.s. Pamiętaj, daj sobie spokój! <3

O sztuce bycia miłym*

*Miły – uczynny, przyjazny, uprzejmy, życzliwy.


Jeśli masz konto na Instagramie i trochę szczęścia to być może widziałeś już ten obrazek:

Be the kindest person you know.

Bądź najmilszą osobą, jaką znasz.

To od kilku lat moja dewiza i cel życiowy. Ciągle się uczę. Czasem nadal szarpię się z pysznym ego ale od dawna nie mam nawet cienia wątpliwości, że to jest jedyna “strategia”, której chcę się w życiu trzymać.
Kontrowersyjne jak na osobę, która dając z siebie wszystko = będąc miłą, się wypaliła?
Nic podobnego. Jeśli zastanowimy się nad tym, co to znaczy być miłym*.

Nie będę teoretyzować, bo to nudzi (i mnie i Ciebie). Opowiem na przykładzie:

Kasia (wszelkie podobieństwo do prawdziwych postaci nie przypadkowe! ) od małego była miła i uczynna. Bardzo chciała, żeby wszyscy ją lubili i bardzo szybko nauczyła się, że bycie pomocnym i sprawianie ludziom przyjemności pozwala się poczuć lubianym i potrzebnym. Świetna strategi, która działała przez kilkadziesiąt lat!
Wyobraź sobie dzień, w którym zabrakło Kasi sił na bycie miłą… Gdyby zły los tak chciał, że przez lata udało jej się otoczyć jedynie stadem ludzkich interesownych hien, pewnie okazałoby się, że nikt już jej nie lubi i uschłaby gdzieś w kącie z rozpaczy i odrzucenia.
A tu niespodzianka: cała masa dobrych, bezinteresownych (kluczowe słowo!) ludzi była blisko by podtrzymać, wesprzeć, pomóc.
Okazało się, że są tacy, którzy lubią Kasię jakby BEZ POWODU, i MIMO różnych potwornie irytujących cech, a nie dlatego, że sili się na to, by być miłą.

Dzięki temu, i nie oszukujmy się – również dzięki terapii i wielogodzinnym refleksjom, Kasia nauczyła się, że:

  1. To moja decyzja co ja chcę wnosić do tego świata. A ja chcę wnosić dobro i czystą, bezinteresowną ludzką życzliwość.
  2. Życzliwość na prawdę nie kosztuje więcej niż bycie ostrożnym i podchodzenie do drugiego z rezerwą i podejrzliwością.
  3. Zrozumienie tego, że każdy człowiek uczestniczy w jakiejś walce, i gdyby wiedział więcej, rozumiał więcej, miał lepszy kontakt ze sobą, to nie próbowałby mnie wykorzystać. A nawet jeśli to robi , to jest jego wybór i jego sposób na życie, nie mój.
  4. W każdym z nas jest takie miejsce, w którym nie ma lęku przed byciem wykorzystanym. To miejsce, w którym dawanie czegoś od siebie, dzielenie się, nie zmniejsza naszego stanu posiadania lecz nas totalnie wypełnia i ozłaca. Wydaje mi się, że to jest coś co ma związek z poczuciem bezpieczeństwa.
  5. Bycie miłym odnosi się też do siebie samego. Umiejętność wybaczenia sobie swoich niedociągnięć ma takie samo znaczenie, jak umiejętność akceptowania innych z całym ich wachlarzem ułomności. Gdy się żyje w takiej świadomości, to prawie nic nie boli. Żadne przykre słowa. Ludzka głupota czy brak wrażliwości. Nic.

Piątką to taka okrągła cyfra, ale mam jeszcze jeden punkt. Gwiazdę wieczoru dosłownie! (U mnie minęło południe, ale gdzieś na pewno jest wieczór):

6. It is better be kind than to be right. Lepiej być miłym/dobrym, niż mieć rację. (lepiej się rymuje po zagranicznemu) O co chodzi? Chodzi o to, że nasze ego i nasz paniczny lęk przed byciem zdemaskowanym jako osobą cóż – głupia, niekompetentna, nieświatowa (wybierz swój zestaw lęków!) sprawiają, że czasem posuwamy się do tego, by kosztem innych windować swoją markę, swoją wiedzę, swoje osiągnięcia. Dlatego zależy nam, żeby nasze było na wierzchu w kłótniach. Dlatego zawsze szukamy winnego, żeby zdjąć z siebie cień podejrzeń. Dlatego piszemy ludziom wstrętne komentarze w internecie.

Podsumowując: będąc osobą najmilszą jaką znasz nie jesteś looserem, matołkiem, durniem, mięczakiem… Jesteś osobą, która szanuje innych tak samo, jak siebie samego i która zna wartość swojego (świętego!!!) spokoju ducha.

I tyle!
/Kasia

p.s. Dla szwedzkojęzycznych Polaków polecam lekturę:

konsten att vara snall

Stefan Einhorn, Konsten att vara snäll

p.p.s. By zobaczyć więcej genialnych obrazków, które demaskują wiele naszych ludzkich wad i lęków zapraszam Cię na konto Instagramowe ZebraZone_by_kasia Dołącz po codzienną dawkę świeżego spojrzenia na nasze codzienne zmagania z życiem. :-*